-
1 tam wióry lecą
посл. лес ру́бят - ще́пки летя́т -
2 rąbać
глаг.• изрубить• накалывать• порубить• прорубать• рубить• рубиться• сечь* * *rąb|ać\rąbaćie, \rąbaćany несов. 1. рубить;\rąbać drwa рубить (колоть) дрова; \rąbać szablą рубить саблей;
2. разг. резать, говорить без обиняков;\rąbać prawdę (w oczy) резать правду в глаза;
3. разг. резко критиковать, громить;4. прост. трескать, лопать; ● gdzie drwa \rąbaćią, tam wióry lecą посл. лес рубят — щепки летят+2. rznąć, rżnąć 4. wcinać
* * *rąbie, rąbany несов.1) руби́тьrąbać drwa — руби́ть (коло́ть) дрова́
rąbać szablą — руби́ть са́блей
2) разг. ре́зать, говори́ть без обиняко́вrąbać prawdę (w oczy) — реза́ть пра́вду в глаза́
3) разг. ре́зко критикова́ть, громи́ть4) прост. тре́скать, ло́пать•- tam wióry lecąSyn: -
3 Span
wo gehobelt wird, da fallen Späne gdzie drwa rąbią, tam wióry lecą
См. также в других словарях:
tam — I 1. «zaimek nawiązujący do użytego już w kontekście oznaczenia miejsca, towarzyszący często gestowi wskazywania; w tamtym miejscu, do tamtego miejsca, w tamto miejsce» Położył się tam, na tapczanie. Poszedł tam, prosto. Widziałem go tam kilka… … Słownik języka polskiego
wiór — m IV, D. a, Ms. wiórze; lm M. y 1. «drobna cząstka materiału, powstała jako odpad przy obróbce skrawaniem drewna, metalu itp., zwykle mająca postać cienkiego pasemka, często spiralnie zwiniętego» Cienkie, długie, drobne, grube wióry. Wióry… … Słownik języka polskiego
lecieć — ndk VIIa, leciećcę, leciećcisz, leć, leciećciał, leciećcieli 1. «przebywać jakąś przestrzeń w powietrzu za pomocą skrzydeł lub specjalnego mechanizmu; kierować statkiem powietrznym» Ptak, motyl, samolot leci. Lecieć samolotem. Lecieć do Paryża. 2 … Słownik języka polskiego
gdzie — 1. «zaimek zastępujący człon zdania oznaczający miejsce jako środowisko odbywania się czegoś, rzadziej także cel przestrzenny, kierunek (dokąd) lub drogę, trasę (którędy)» a) «w zdaniach pytajnych lub w zdaniach podrzędnych wyrażających pytanie»… … Słownik języka polskiego
drwa — blp, D. drew książk. «kawałki drzewa porąbanego na opał» Drwa na opał. Narąbać drew. □ Gdzie drwa rąbią, tam wióry lecą … Słownik języka polskiego
rąbać — ndk IX, rąbaćbię, rąbaćbiesz, rąb, rąbaćał, rąbaćany rąbnąć dk Va, rąbaćnę, rąbaćniesz, rąbaćnij, rąbaćnął, rąbaćnęła, rąbaćnęli, rąbaćnięty, rąbaćnąwszy 1. tylko ndk «rozdrabniać, rozłupywać coś na kawałki (np. drzewo, lód itp.) czymś ostrym;… … Słownik języka polskiego
